Wpisany przez Joanna Obruśnik
czwartek, 29 marca 2012 18:06
Według naukowców z Binghamton University oraz Cornell University, nanocząstki mogą mieć długoterminowy wpływ na zdrowie, nawet gdy dozuje się je w niewielkich dawkach.
Gretchen Mahler, jedna z badaczek, wyjaśnia, że badanie przeprowadzone zostało na dwa sposoby. Jednym z nich była metoda in-vitro, zastosowana na ludzkich komórkach nabłonka jelitowego wyhodowanych w laboratorium; drugim sposobem natomiast było in vivo zastosowane na kurzych komórkach nabłonka jelitowego. Obydwa rezultaty pokazały, że na wchłanianie substancji odżywczych do krwi wpływ miało wystawienie na działanie nanocząstek.
Zespół naukowców badał absorpcję żelaza, używając nanocząstek polistyrenu, ze względu na ich łatwo wykrywalne właściwości fluorescencyjne. Poziom wchłaniania spadł prawie o 50% podczas krótkiego wystawienia na działanie nanocząstek, natomiast przy wydłużeniu czasu ich działania, zaobserwowano wzrost wchłaniania żelaza o 200%.
Duża ekspozycja na doustne przyjmowanie nanocząstek wpływa na transport żelaza w jelitach, natomiast chroniczne wystawienie zmienia kształt palczastych kosmków jelitowych (na zdjęciu obok), powodując szybsze wchłanianie się żelaza do krwiobiegu. Naukowcy mają zamiar zbadać, czy podobne zmiany zachodzą podczas wchłaniania innych minerałów, takich jak cynk, miedź, czy wapń i rozpuszczalnych w tłuszczu witamin K, E oraz A.
Zespół twierdzi, że badanie, a w szczególności model wykorzystujący metodę in vitro, może znaleźć zastosowanie jako niedrogie narzędzie przesiewowe do badań toksyczności nanocząstek oraz potencjalnej reaktywności ludzkich tkanek.
Wyniki badań opublikowano w „Nature Nanotechnology”.
Fonte: NanoNet
czwartek, 29 marca 2012 18:06
Według naukowców z Binghamton University oraz Cornell University, nanocząstki mogą mieć długoterminowy wpływ na zdrowie, nawet gdy dozuje się je w niewielkich dawkach.
Celem naukowców było zbadanie wpływu nanocząstek na ludzi, którzy są stale wystawieni na ich działanie w niewielkich ilościach, na przykład poprzez stosowanie leków lub suplementów, zawierających nanocząstki.
Gretchen Mahler, jedna z badaczek, wyjaśnia, że badanie przeprowadzone zostało na dwa sposoby. Jednym z nich była metoda in-vitro, zastosowana na ludzkich komórkach nabłonka jelitowego wyhodowanych w laboratorium; drugim sposobem natomiast było in vivo zastosowane na kurzych komórkach nabłonka jelitowego. Obydwa rezultaty pokazały, że na wchłanianie substancji odżywczych do krwi wpływ miało wystawienie na działanie nanocząstek.
Zespół naukowców badał absorpcję żelaza, używając nanocząstek polistyrenu, ze względu na ich łatwo wykrywalne właściwości fluorescencyjne. Poziom wchłaniania spadł prawie o 50% podczas krótkiego wystawienia na działanie nanocząstek, natomiast przy wydłużeniu czasu ich działania, zaobserwowano wzrost wchłaniania żelaza o 200%.
Duża ekspozycja na doustne przyjmowanie nanocząstek wpływa na transport żelaza w jelitach, natomiast chroniczne wystawienie zmienia kształt palczastych kosmków jelitowych (na zdjęciu obok), powodując szybsze wchłanianie się żelaza do krwiobiegu. Naukowcy mają zamiar zbadać, czy podobne zmiany zachodzą podczas wchłaniania innych minerałów, takich jak cynk, miedź, czy wapń i rozpuszczalnych w tłuszczu witamin K, E oraz A.
Zespół twierdzi, że badanie, a w szczególności model wykorzystujący metodę in vitro, może znaleźć zastosowanie jako niedrogie narzędzie przesiewowe do badań toksyczności nanocząstek oraz potencjalnej reaktywności ludzkich tkanek.
Wyniki badań opublikowano w „Nature Nanotechnology”.
Fonte: NanoNet
